Ontwikkeling van een biomarker voor diarree-dominante PDS
Op het moment wordt diarree-dominante prikkelbare darmsyndroom (PDS-D) gediagnosticeerd door andere ‘organische’ oorzaken uit te sluiten. PDS-D ontstaat vaak na een acute maagdarmontsteking.
Cytolethal distending toxin B (CdtB) wordt geproduceerd door bacteriën die een acute maagdarmontsteking veroorzaken en in een diermodel is aangetoond dat antilichamen tegen CdtB reageren met vinculine in de darm waardoor een vorm van PDS-D tot stand lijkt te komen.
In de huidige studie kijken de onderzoekers naar circulerend anti-CdtB en anti-vinculine antilichamen als biomarkers voor PDS-D in mensen. Mensen met PDS-D gebaseerd op de Rome criteria (n=2375) werden gerecruteerd uit een grootschalig PDS-D onderzoek (TARGET 3). Mensen met inflammatoire darmziekten (IBD) (n=142), coeliakie (n=121), en gezonde controles (n=43). Bloedplasma levels van anti-CdtB en anti-vinculin antilichamen werden bepaald door ELISA, en vergeleken tussen de groepen. Anti-CdtB levels waren significant hogen in de PDS-D groep dan in de andere groepen (P<0.001). De area-under-the-receiver operating curves (AUCs) was 0.81 en 0.62 voor diagnose PDS-D ten opzichte van IBD voor anti-CdtB en anti-vinculin, respectievelijk. Beide testen waren minder specifiek om PDS te onderscheiden van coeliakie. Optimalisatie van de testen liet zien dat bij anti-CdtB (optical density≥2.80) de specificiteit, sensitiviteit en likelihood ratio 91.6%, 43.7 en 5.2 waren, en voor anti-vinculin (OD≥1.68) 83.8%, 32.6 en 2.0, respectively.
De resultaten van deze studie laten zien dat anti-CdtB en anti-vinculin antilichamen verhoogd zijn in PDS-D vergeleken met mensen zonder PDS. Deze biomakers zouden in de toekomst kunnen helpen om PDS-D van IBD te onderscheiden bij chronische diarree.
Dit stuk is geschreven door drs. Linda Wanders, arts-onderzoeker maag-, darm- en leverziekten