Budesonide lijkt niet werkzaam als onderhoudstherapie bij Crohn
Corticosteroïden zijn werkzaam als inductietherapie bij de ziekte van Crohn, maar niet als onderhoudstherapie. Er bestaat eveneens grote bezorgdheid om de risico’s rondom corticosteroïden bij langdurig gebruik, zoals onder andere suikerziekte, botontkalking en vergrote kans op infecties door langdurige onderdrukking van het immuunsysteem. Budesonide behoort ook tot de familie van de gluco-corticosteroïden, maar is minder systemisch werkzaam, doordat de lever veel wegvangt. Canadese onderzoekers hebben de effectiviteit en veiligheid onderzocht van budesonide in de behandeling van de ziekte van Crohn.
De onderzoekers hebben twaalf studies naast elkaar gelegd waarin gekeken werd naar budesonide ten opzichte van placebo, in twee doseringen ten opzichte van een ander medicijn (5ASA, azathioprine, prednison).
Uit de resultaten bleek dat budesonide niet effectiever is ten opzichte van placebo om remissie van Crohn te bewerkstelligen. Op 3 maanden was 64% van de patiënten nog steeds in remissie ten opzichte van 52% in de placebogroep (RR 1.25, 95% CI 1.00-.158), na 6 maanden was dit 61% versus 52% (RR 1.15) en op 12 maanden 55% versus 48% (RR 1.13). Er was eveneens geen significant verschil tussen budesonide en prednison op 12 maanden (RR 0.79 95% CI 0.55-1.13), dit gold ook voor budesonide en azathiopurine (RR 0.81, 95% CI0.61-1.08). Er werd wel een significant ten gunste van budesonide gezien ten opzichte van mesalamine (RR 2.51, 95% 1.03-6.12).
Tussen budesonide en placebo werd geen significant verschil in bijwerkingen gevonden. De bijwerkingen die genoemd werden waren acne, stemmingswisselingen, gewichtstoename, slapeloosheid, haarverlies en een opgeblazen gezicht. In de hormoonhuishouding werd wel een significant verschil gevonden tussen mensen die 6mg budesonide gebruikten en degenen die 3mg gebruikten (RR 2.73, 95% CI 1.34-5.57).
Uit deze resultaten blijkt dat budesonide niet effectief is als onderhoudstherapie bij de ziekte van Crohn. Bijwerkingen lijken in lage doseringen minimaal te zijn, maar nemen toe met verhoging van de dosering.
Dit stuk is geschreven door drs. Linda Wanders, arts-onderzoeker maag- darm- en leverziekten.