Een claim aan je broek?
Een claim aan je broek?
– Karine Hoenderdos, diëtiste –
Het is allemaal begonnen met goede bedoelingen: de wetgeving over de gezondheidsclaims van de Europese Commissie. De EU wilde de consument beschermen tegen verregaande gezondheidsclaims op verpakkingen van voedingsmiddelen en preparaten. Claims als ‘Kruid X goed voor de prostaat’ ‘Slik vitamine X en u bent niet meer moe’ en ‘Besje X helpt gegarandeerd tegen blaasontsteking’ moesten voortaan worden onderbouwd. En daar is natuurlijk niets mis mee, want die claims gingen vaak veel te ver.
Het probleem is echter dat Europa nogal uitgesproken opvattingen heeft over het onderbouwen van claims. Voordat een claim door de EU-beugel kan, is diepgaand wetenschappelijk onderzoek nodig en dat is een heel kostbare en langdurige zaak. Inmiddels is de claimwetgeving zo’n beetje klaar en moeten alle verpakkingen van voedingsmiddelen en voedingssupplementen zijn aangepast.
Er zijn flinke verrassingen!
Zo zijn er eigenlijk vooral claims over vitamines en mineralen goedgekeurd. Dat is best logisch, want die kent men al 100 jaar en er is dus een schat aan onderzoek beschikbaar. Maar over vitamines en mineralen mag men nu – gek genoeg – ineens best vergaande dingen roepen. Dat het vitamine biotine bijdraagt tot een normale psychologische functie bijvoorbeeld. Of dat foliumzuur bijdraagt tot de vermindering van vermoeidheid en moeheid.
Zo blijkt ook dat producten van multinationals zijn goedgekeurd. Logisch: zij hebben meer geld om hun producten goed onderbouwd op de markt te brengen.
Maar zo kan het ook gebeuren dat de meeste claims rondom voedingsvezels zijn afgekeurd, op wat specifieke uitzonderingen na en dan alleen onder strikte voorwaarden. Die arme, lieve, eenvoudige, nederige vezels! Zij konden hun overbekende claims niet met voldoende argumenten staven. Vezels zijn wel gezond, dat blijkt uit veel algemeen wetenschappelijk onderzoek maar fabrikanten kunnen niet aantonen dat de vezels uit hún product gezond zijn; er is geen onderzoek met hun eigen producten uitgevoerd.
En zo kan het ook gebeuren dat probiotica de dupe zijn geworden. Het zijn relatief nieuwe en complexe ingrediënten, waarvan de ene probiotica de andere niet is en er dus voor elke soort apart bewijs moet worden geleverd. Zelfs al zijn er inmiddels karrenvrachten aan interessante en veelbelovende wetenschappelijke studies: de EU bleek niet te vermurwen. Nog niet.
Vezels en probiotica: de EU is blijkbaar nog niet zo bezig met de darmen en de spijsvertering. Ik hoop dat ze gauw een claim aan de broek krijgen!