Cacao

Het effect van cacao op de darm en de hersenen

Al in de tijden van de Maya’s en de Azteken werden de vruchten van de cacaoboom gebruikt als medicijn, maar ook tegenwoordig krijgen cacao en chocolade soms een bijna mythische status toegewezen. Om van cacao chocolade te maken, zijn verschillende productiestappen nodig. Na de oogst van de cacaovruchten wordt het zaad, de cacaobonen, eruit verwijderd. Deze bonen worden achtereenvolgens gefermenteerd, gedroogd, gebrand, gebroken en ontdopt, nogmaals gebrand en uiteindelijk gemalen tot cacaomassa. Onder hoge druk kan cacaoboter (het vet) uit de cacaomassa worden geperst. De droge substantie die overblijft noemen we cacaopoeder. Chocolade bestaat meestal uit cacaopoeder, cacaoboter, melkpoeder en suiker. Hoe meer cacaopoeder de chocolade bevat, hoe puurder de chocolade. Witte chocolade bevat helemaal geen cacaopoeder en bestaat voornamelijk uit cacaoboter.

Door het hoge gehalte cacaopoeder is pure chocolade rijk aan flavonoïden en methylxanthinen, stoffen die werken als anti-oxidanten. Deze stoffen zijn geassocieerd met vermindering van het risico op hartaanvallen, beroertes en dementie. Hiernaast wordt gedacht dat pure chocolade invloed heeft op de werking van het maag-darmstelsel en op de hersenactiviteit.

De invloed van pure chocolade op het maag-darmstelsel en op de hersenactiviteit is onlangs bestudeerd door onderzoekers uit Zwitserland. Voor dit onderzoek kregen 16 gezonde proefpersonen vijf opeenvolgende dagen 100 gram pure chocolade (72% cacaopoeder) of 100 gram witte chocolade (0% cacaopoeder) te eten. Na een periode van twee weken waarin zij geen chocolade mochten eten, kregen zij die de pure chocolade hadden gegeten vijf dagen witte chocolade te eten en vice versa. Tijdens de studieperiode volgenden de proefpersonen hun normale dieet, maar was het verboden extra chocolade te nuttigen. Op de dagen dat de proefpersonen de chocolade aten, werden verschillende testen uitgevoerd. Zo slikten zij capsules met markers in om te bepalen hoe lang de chocolade erover deed om de darmen geheel te passeren en kregen zij scans van de hersenen om de hersenactiviteit te bepalen.

Uit de metingen bleek dat de passagetijd in de darm mogelijk wordt vertraagd door pure chocolade, in vergelijking met de witte chocolade. De deelnemers rapporteerden een vastere consistentie van hun ontlasting na het eten van de pure chocolade, vergeleken met de witte chocolade. Tevens werd significant meer hersenactiviteit gevonden in bepaalde delen van de hersenen na inname van de pure chocolade. Dit betrof de delen van de hersenen die betrokken zijn bij het ontvangen en verwerken van visuele informatie.

“De deelnemers rapporteerden een vastere consistentie van hun ontlasting na het eten van de pure chocolade…”

Er is een groeiende interesse in de effecten van voeding op de darm en op de hersenen in perioden van gezondheid en ziekte. Uit bovengenoemde studie blijkt dat pure chocolade mogelijk effect heeft op de darm en de hersenen van gezonde proefpersonen. Toekomstig onderzoek moet uitwijzen of deze uitkomsten ook klinisch relevant zijn. De onderzoekers benoemen dat pure chocolade mogelijk gebruikt zou kunnen worden als therapie bij diarree, als het inderdaad zorgt voor het consistenter maken van de ontlasting. Huidige behandelingen van prikkelbare darmsyndroom (PDS) richten zich vaak op het verbeteren van de darmfunctie in combinatie met cognitieve therapie. Omdat pure chocolade mogelijk ook deze twee domeinen beïnvloedt, zou het op termijn ook bij deze aandoening functioneel kunnen worden toegepast.

Bron: Fox M et al. Effect of cocoa on the brain and gut in healthy subjects: a randomised controlled trial. British Journal of Nutrition, 17 December 2018, pp. 1-8.

Lees ook: