Vet rondom de buikorganen lijkt geassocieerd te zijn met PDS
Er zijn verschillende studies die relaties hebben aangetoond tussen obesitas en maagdarmproblemen. Tot op heden is er nog niet gekeken naar de relatie van vet rondom de buikorganen (visceraal abdominaal vet) en het prikkelbare darmsyndroom (PDS). Koreaanse onderzoekers hebben getracht deze relatie beter in kaart te brengen.
In een case-control setting kregen mensen die voldeden aan de diagnose PDS volgens de Rome-III-cirteria een CT-scan om het viscerale abdominale vet in beeld te brengen (n=69), vervolgens werd deze groep gematched met een controle groep zonder PDS (n=269).
In de univariate uitkomsten kwam naar voren dat een hoger visceraal abdominaal vetgehalte, verhouding tussen visceraal en buikwand vet, buikomtrek, de aanwezigheid van refluxoesofagitis en vrouw-zijn significant hoger was in de PDS-groep. Daarentegen waren BMI en buikwandvet niet geassocieerd waren met een verhoogd risico op PDS. Als er in een multivariate analyse werd gekeken naar risicofactoren voor PDS kwamen hoger visceraal vetghalte, grotere buikomvang naar voren. Alleen in de PDS-groep met diarree leek en hoger visceraal vetgehalte geassocieerd te zijn met klachten, bij PDS met obstipatie werd er geen relatie gezien.
Uit deze studie lijkt naar voren te komen dat er mogelijk een relatie bestaat tussen een hoger visceraal abdominaal vetgehalte en PDS-klachten met diarree.
Dit stuk is geschreven door drs. Linda Wanders, arts-onderzoeker maag-, darm- en leverziekten